Ο Γιάννης Κόκκου γράφει την εμπειρία του για την θεατρική παράσταση “Η μικρή μας πόλη”
“Η μικρή μας πόλη” Μια τρυφερή και συγκινητική παράσταση, που παρακολουθήσαμε στο καλαίσθητο και δροσερό περιβάλλον της ταράτσας του θεάτρου Λαμπέτη.
Το θεατρικό έργο του Θόρτον Ουάιλντερ απέκτησε μια εντελώς άλλη δυναμική με την προσεγμένη σκηνοθεσία του Κακλέα, ενώ στο άψογο αποτέλεσμα συνετέλεσαν τα λιτά σκηνικά, αλλά παράλληλα τα πανέμορφα κουστούμια, οι καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών και η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, η οποία προσέδωσε ένα ρομαντικό και νοσταλγικό ύφος, αλλά και την απαραίτητη συναισθηματική κορύφωση στις κατάλληλες σκηνές.
Με όλα τα παραπάνω στοιχεία ο θεατής εισέρχεται αβίαστα στην καθημερινότητα της ζωής των κατοίκων μιας κωμόπολης του Μισισιπή και γίνεται μέρος της εξιστόρησης σημαντικών στιγμών της ζωής του για το χρονικό διάστημα 1901-1914.
Άψογος και ο Δημήτρης Κουρούμπαλης στο ρόλο του αφηγητή δίνοντας δημογραφικά και κοινωνικά στοιχεία, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα το κλίμα της εποχής, αλλά κυρίως όντας ο ίδιος ο βασικός τρόπος μετάβασης από τη μια σκηνή στην άλλη, με σωστή άρθρωση, αμεσότητα, αλλά και χιούμορ! Πολύ σωστή και η επιλογή βιντεοπροβολής ντοκουμέντων εκείνης της εποχής με ένα πάντρεμα εμβολίμων σκηνών γυρισμένων με τους ηθοποιούς της παράστασης.
“Η μικρή μας πόλη” δεν είναι μια απλή εξιστόρηση ανθρώπων, που γεννιούνται, ερωτεύονται, ονειρεύονται, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και ακολουθούν να πορεία μέχρι το θάνατο. Είναι ένας διαχρονικός ύμνος στη ζωή, αλλά και την ανυπολόγιστη αξία της κάθε στιγμής που ζούμε, πράγμα το οποίο συνειδητοποιούμε αρχικά και το προσπερνάμε ως κάτι ασήμαντο! Το μήνυμα αυτό είναι ξεκάθαρο στην τελευταία σκηνή της παράστασης, ενώ είναι σαφής και ο συμβολισμός όλου του κύκλου της ζωής μας και της υπόστασής μας στην απεικόνιση της ζωής στη μικρή κωμόπολη.
Μια πλούσια παλέτα συναισθημάτων, οι προκαταλήψεις μας, τα όνειρα και οι φιλοδοξίες μας, ο ενθουσιασμός και οι απογοητεύσεις μας, η δίψα μας να ξεφύγουμε από τα στενά γεωγραφικά και μη όρια στη ζωή μας, τα πάθη και οι αδυναμίες μας, ο έρωτας και οι ζήλιες, η ανασφάλεια, αλλά και το πείσμα να επιτύχουμε, η σημαία των μικρών καθημερινών στιγμών και απολαύσεων…όλα τα παραπάνω θα σας αγγίξουν αναμφισβήτητα και οπωσδήποτε θα βρείτε κοινά σημεία στη δική σας ζωή, στη σύγχρονη μικρή ή μεγάλη πόλη, που ζείτε!
Ποιος ξέρει; Ίσως μετά αναθεωρήσετε κάποια πράγματα και αρχίσετε να τα βλέπετε και να τα εκτιμάτε διαφορετικά και σαφώς όχι ως δεδομένα! Το σίγουρο είναι, ότι δεν πρέπει να χάσετε αυτή την παράσταση, που θα παίζεται ως τις 22 Σεπτεμβρίου στην ταράτσα του θεάτρου Λαμπέτη από Τετάρτη ως Κυριακή στις 21:15!
